پوسیدگی دندانی شایع ترین بیماری دندانی است که افراد در هر سنی درگیر می شوند. پوسیدگی دندان بیماری عفونی است که با فعالیت میکروبها در سطح دندان آغاز می شود و در ساختمان آن پیشرفت می کند. عدم رسیدگی به موقع باعث از دست دادن دندان می شود. برای ایجاد پوسیدگی، مواد قندی باید در دسترس میکروبها باشند تا عامل خراب کننده ساختمان معدنی، یعنی اسید تولید گردد. در واقع پوسیدگی دندان تخریب بافتهای سخت دندان است.
محل های شایع پوسیدگی تمام سطوح دندان را یکسان مبتلا نمی کند. بلکه بعضی از سطوح دندانها به علت وضعیت خاصی که دارند بیشتر دچار پوسیدگی می شوند. این سطوح عبارتند از:
شیارهای سطح جونده: سطح جونده دندانهای خلفی شیارهای باریک و عمیقی دارد که محیط مناسبی برای زندگی و رشد میکروبها فراهم نموده و دندان از این محل دچار پوسیدگی می گردد.
سطوح بین دندانی: این ناحیه نیز به دلیل عدم نفوذ موهای مسواک قابل تمیز کردن نیست بنابراین از نواحی مستعد پوسیدگی و بیماری لثه بشمار می آید.
طوق دندان یا ناحیه اتصال لثه با دندان: تجمع میکروبها معمولاً در این ناحیه علاوه بر ایجاد پوسیدگی باعث بیماری لثه نیز می شود .
نشانه های پوسیدگی : وقتی دندانی دچار پوسیدگی می شود، ممکن است یک یا چند مورد از علامتهای زیر را داشته باشد.
تغییر رنگ مینای دندان: تجمع میکروبها معمولاً در محل پوسیدگی مینا قهوه ای یا سیاه رنگ می شود.
ایجاد حفره در محل پوسیدگی: تجمع میکروبها معمولاً در محل پوسید گاهی مقدار زیادی از دندان از بین می رود، به طوری که شخص فکر می کند دندان او شکسته است.
حساس بودن یا درد گرفتن دندان: در موقع خوردن غذاهای سرد، گرم، ترش و شیرین و وقتی که دندانها روی هم فشار داده می شوند.
اگر چه پوسیدگی سطح دندان ها بوسیله معاینات بالینی شناسایی می شوند ولی پوسیدگی های بین دندانی و پوسیدگی های زیر ترمیم های موجود، با کمک معاینات بالینی به تنهایی تشخیص داده نمی شوند و برای شناسایی وجود و وسعت چنین پوسیدگی هایی تهیه رادیوگرافی ضرورت دارد.
